Obowiązujące przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zabraniają pod groźbą kary już samego posiadania narkotyków (ustawa posługuje się pojęciem środka odurzającego lub substancji psychotropowej).
Handel narkotykami jako przestępstwo w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii
Nie dziwi zatem, iż uznano za przestępstwo także udzielanie innym osobom narkotyku, w szczególności handel nimi.
Przepis art. 59 ust 1 u.p.n. brzmi następująco:
Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10
Treść omawianego przepisu jest niemal kopią przestępstwa udostępniania narkotyku opisanego w art. 58 u.p.n. – więcej na ten temat we wpisie {link}
Podstawową różnicą, skutkującą surowszą sankcją jest udzielanie narkotyku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej – mówiąc prościej, chodzi o szeroko rozumianą sprzedaż narkotyku konsumentowi.
Korzyść materialna lub osobista w zamian za narkotyk
Zwrot w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nie budzi poważniejszych wątpliwości interpretacyjnych. Chodzi tu o materialny zysk w zamian za udzielany narkotyk.
Zapłata nie musi nastąpić w formie pieniężnej, możliwe jest także osiągnięcie korzyści poprzez umorzenie długu w zamian za narkotyk. Idąc dalej „zapłata” za narkotyk może przybrać także formę „korzyści osobistej”.
Przyjmuje się, że chodzi tu o dobra zaspokajające przede wszystkim niematerialne potrzeby sprawcy.
Brak jednoznacznego kryterium pozwalającego ocenić czy dana „rzecz” stanowi korzyść majątkową czy osobistą, jednakże ma to mniejsze znaczenie praktyczne, ponieważ obydwa rodzaje korzyści kwalifikowane są identycznie tj. nie ma znaczenia jakiego rodzaju korzyść sprawca osiąga z udzielenia narkotyku.
Ujmując powyższe w prostszych słowach, przestępstwem z art. 59 ust. 1 u.p.n. będzie udzielenie narkotyku w zamian za „coś” co ma dla udzielającego narkotyk (sprawcę) określoną wartość, niekoniecznie materialną.
Udzielenie narkotyku małoletniemu – surowsza odpowiedzialność
Przepis art. 59 przewiduje surowszą karę w wypadku gdy odbiorcą narkotyku jest małoletni tj. osoba, która nie ukończyła lat 18.
Czyn taki uznawany jest za zbrodnię, co niesie za sobą szereg negatywnych konsekwencji dla sprawcy. Aby przypisać sprawcy odpowiedzialność za przestępstwo odpłatnego udzielenia narkotyku małoletniemu konieczne jest wykazanie, iż wiedział on, że nabywca jest małoletni lub przynajmniej przewidywał taką okoliczność i godził się z tym faktem.
Łagodniejsza odpowiedzialność w wypadku mniejszej wagi
Omawiany przepis przewiduje również łagodniejszy typ przestępstwa, o którym przeczytasz we wpisie: Wypadek mniejszej wagi
Co jeszcze powinieneś wiedzieć?
Zostałeś oskarżony o przestępstwo? Koniecznie przeczytaj poniższe artykuły:
