Instytucja skazania bez rozprawy przewidziana w art. 335 k.p.k. niesie dla oskarżonego szereg korzyści, w szczególności szybsze zakończenie postępowania i w praktyce często niższy wymiar kary. Więcej o przedmiotowej instytucji we wpisie: Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.
Oskarżony decydujący się na takie zakończenie postępowania powinien jednak pamiętać o treści art. 447 k.p.k. ograniczającym ewentualną apelację od wyroku wydanego na skutek uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 335 k.p.k.
Wskazany przepis w paragrafie piątym stanowi:
Podstawą apelacji nie mogą być zarzuty określone w art. 438 pkt 3 i 4, związane z treścią zawartego porozumienia, o którym mowa w art. 343.
Przekładając powyższe na bardziej zrozumiały język oznacza to, że w apelacji oskarżony nie będzie mógł kwestionować ustaleń faktycznych w oparciu o które wydano wyrok jak również wysokości orzeczonej kary jako zbyt surowej. Nie będzie mógł twierdzić, że było inaczej, niż prokurator wskazał w akcie oskarżenia, nawet jeśli będzie miał na to świadków czy inne dowody.
Powyższe wynika z faktu, iż wniosek z art. 335 k.p.k. stanowi uproszczoną formę aktu oskarżenia możliwą jedynie w razie przyznania się oskarżonego do winy i zgody oskarżonego na proponowany we wniosku wymiar kary. Uznaje się zatem, że skoro oskarżony dobrowolnie przyznał się do winy i wyjaśnił okoliczności sprawy, jak również zgodził się na proponowaną karę nie jest zasadnym aby później badać prawidłowość tych ustaleń.
Opisane rozwiązanie słuszne ogranicza bowiem umyślne przewlekanie postępowań. Trzeba jednak pamiętać, że wiąże się ono z ryzykiem dla oskarżonego. Przy braku fachowej pomocy może okazać się, że nie w pełni prawidłowo ustalono stan faktyczny co poskutkowało zbyt surową karą dla oskarżonego, a późniejsze odwrócenie skutków tych braków w obronie jest znacznie utrudnione.
Podsumowując oskarżony powinien z dużą dozą ostrożności składać oświadczenie o wyrażeniu zgody na poddanie się instytucji opisanej w art. 335 k.p.k.